Vri, 26 Apr 2024

  

Member of
Mundikat


Member of

AVONTUREN > AAN DE WIEG VAN EEN CATTERY

Oudejaarsdag 2005.
Voor veel mensen een moment om te mijmeren over het afgelopen jaar. Ook een moment om vooruit te kijken en plannen te maken voor het aankomende jaar. Persoonlijk heb ik daar niet veel mee en toch was het dit jaar een andere dag dan anders.

Op vrijdag 30 december vanaf 15.30 u volgde ik elke nieuwsuitzending en met name het weerbericht. In de randstad lag het openbaar vervoer plat. Er was een sneeuwjacht die over Nederland schoof en die werd gevolgd door ijzel. In het zuiden, net onder Den Bosch, viel zo'n 15 cm sneeuw. De ijzel heb ik gemist, toen lag ik op één oor. Niet dat ik rustig sliep.... Ik had plannen om de volgende dag naar Emmen af te reizen, per trein. Pas aan het einde van de nacht werd de ijzel in het oosten van het land verwacht. Dus of er treinen zouden rijden?

Zaterdag om 8.00 u opgestaan en teletext afgestruind op zoek naar nieuws. Echt veel wijzer werd ik er niet van, dus toen 0900-9292 gebeld. Natuurlijk waren alle medewerkers in gesprek en mocht ik zo'n 5 minuten wachten. De dame aan de andere kant van de lijn kon me gelukkig vertellen dat de treinen weer reden en dat ik geen vertragingen had te verwachten.
Dus vol goede moed om 9.25 u in de sneltrein naar Zwolle gestapt en een boek uit m'n tas getrokken. Na anderhalf uur overgestapt in de volgende trein om de reis voort te zetten. Rond de klok van 12.30 u stond ik in Emmen.

Daar woont de fokker van mijn drie burmezen. Zo'n vier jaar geleden vond ik bij haar m'n eerste burmees. Regelmatig contact met de fokker per email en telefoon resulteerde in mijn eerste, voorzichtige stappen in de showwereld. Mijn tweede burmees bleek gezegend met hele leuke showresultaten. Inmiddels volledig verslingerd aan dit ras, deed ook nummer drie zijn intrede.

Ondertussen begon er bij mij iets te kriebelen. Ik zou het heel leuk vinden om ook een keer een nestje te fokken. Met een gecastreerde poes en twee gecastreerde katers gaat dat echter wat lastig. Dat zou betekenen dat er nog eentje bij zou moeten komen. Kon dat wel? Als ik inderdaad een nestje wilde fokken, hoe deed ik dat dan op een verantwoorde manier? Wat moest ik allemaal weten, kennen, kunnen?

Na hier en daar een balletje op gegooid te hebben, vond ik een aantal ervaren mensen die mij bij wilden staan. Varieërend van vragen beantwoorden tot tips en adviezen tot het aanbod van een poesje om mee te fokken. Dat vond ik hartverwarmend. Na goed nadenken en veel praten met verstandige mensen, hakte ik de knoop door. Ik zou het aanbod van het poesje aannemen en mij in tussentijd voorbereiden op een nestje en alles wat daar bij komt kijken.

Op oudejaarsdag dus naar Emmen getogen om mijn nieuwe meisje te gaan bekijken. Het is een lilac tortie en ooh wat is ze nog klein. Vooral in vergelijking van de reus van nog geen jaar oud die ik thuis heb zitten. Ze blijft nog een aantal weken bij mama wonen, om groot en sterk genoeg te worden om de reis en verhuizing aan te kunnen. Ondertussen mag ik de kattenbende vertellen dat er een nieuw meisje bij ons komt wonen.

Met 14 weken oud komt Mirre vanuit Emmen naar het Brabantse land. De introductie verloopt heel vlot. De drie oudjes zien haar uitstappen en wensen hier niets mee te maken te hebben. Ze trekken zich terug en negeren haar. Ook Zohra neemt het zekere voor het onzekere en vertrekt. Robbyn ziet, snuift, blaast dan en zet 'm jammerend in z'n achteruit. Nee hè, zie je hem denken, weg wezen! En Djavi.... hij kan z'n ogen niet geloven. Is dat voor hem? Gaaf!!!!

Mirre verkent met opgeheven staart de kamer, op de poot gevolgd door Djavi. Elke keer als ze uit z'n blikveld verdwijnt, lijkt hij in paniek te raken. Waar is ze, oh daar kan ik niet bij, wat nou? Gelukkig komt ze elke keer weer gewoon terug. Het is een genot om naar ze te kijken. Die twee zijn meteen dikke vrienden.

In de daarop volgende 2 weken, probeert ze alle harten te veroveren. Dat van Djavi was al na één blik gewonnen, de rest gaf zich wat minder makkelijk over. Maar uiteraard lukte haar dat prima. Vanaf dat moment lag ik 's avonds op de bank onder een kluwen burmezen. Heerlijk.

Maar wat nu? Wat moet ik zoal weten? Veel, heel veel lijkt me, maar waar te beginnen? Ik bedenk me dat het wel handig is om (waar anders) bij het begin te beginnen. Het eerste wat ik tegen zal komen is de krolsheid. Wanneer gaat een krolse kat naar de kater? Gaat ze, tot ze oud genoeg is aan de pil? Moet ze voor de dekking of bevalling extra geënt worden of ontwormd. Waar bevalt ze, waarin en mogen de andere katten er gewoon bij kunnen?

Al deze vragen heb ik aan een paar fokkers gesteld. De antwoorden zijn kort en duidelijk. Een krolse poes gaat op +/- de derde dag naar de kater. De pil gebruiken komt voor, maar alleen als de periodes van krolsheid elkaar erg snel opvolgen. De normale inenting is gewoon een jaar geldig, al kan de eigenaar van een kater iets extra's wenselijk vinden. Het ontwormen kan 7-10 dagen voor de bevalling of zelfs tijdens de bevalling. Bevallen zal bij mij gewoon in de huiskamer plaats vinden. Waar? In een doos, kist of mand, net wat de kat prettig vind. De "ideale" afmeting is ca. 40x60 cm. Of de anderen er bij mogen, maakt moederpoes uit. Maar mocht ik het niet vertrouwen, dan heb ik een ruime bench achter de hand.

De eerste stappen zijn gezet, de eerste kennis opgedaan. Ik ben er echter nog niet, maar heb nog ruim de tijd om van alles te leren.

Bevriende catteries

Alchymists

Brookside

Emibell

Niraja

Zebdaj

Member of
Nederlandse Burmezen Club


Member of
Ocicat Club
Holland