Woe, 24 Apr 2024

  

Member of
Mundikat


Member of

AVONTUREN > ENOR

Enor is een mooie en leuke meid. Ze is aardig, sociaal, knuffelig en het is, naar mijn mening, de hoogste tijd dat zij zelf een nestje mag krijgen. Maar Enor en kindjes.... da's niet zo'n hele beste combinatie. Ze vind die piepende en kruipende, kleine wurmen doodeng! Ze is natuurlijk wel nieuwsgierig, ze is tenslotte een echte Burmees, maar het blijft wel bij kijken. Op een afstandje dan hè! Want zodra ze in haar richting kruipen, zet ze 'm in d'r achteruit en is ze weg. Naar mate de kleintjes wat ouder worden en een meer poezig uiterlijk krijgen, draait ze wel weer wat bij. Blijkbaar is het een kwestie van gewenning. Maar om nou te zeggen dat ze zich zorgzaam toont en oefent voor de toekomst.... Nee, dat niet.

Ik was dan ook niet verbaasd dat ze na de geboorte van de laatste kittens hier in huis TOTAAL geen interesse toonde. Alle meiden lagen lekker bij moeder en kittens in de kist. Gezellig, lekker warm.... Zelfs de jongens kwamen regelmatig even op bezoek. Maar Enor dacht daar toch anders over. Tot het moment dat de moeder niet wilde eten, tenzij ze bij haar kroost in de kist zat. Toen werd Enor nieuwsgierig. Niet naar de kittens. Nee, ben je mal. Ze wilde weten of er iets te bietsen viel. Een hapje hier, een smikkeltje daar. Ze is tenslotte een Burmees, niet waar?

Ook nu weer bleek er gewenning op te treden, want zo kwam ze wel heel dicht bij dat kleine grut. Natuurlijk moesten die niet denken dat ze te dichtbij konden komen of haar mochten aanraken, want dat was echt teveel van het goede.

De kittens groeiden, kregen meer bewegingsruimte, kregen speeltjes.... Daarná begon de nieuwsgierigheid toe te nemen. Langzaam aan ontdooide ze, liep tussen ze door, speelde met hun speeltjes. Maar niet met de kids.

Tot opeens, toen de kittens 6 weken oud waren, ze zomaar bij moeder en kittens lag. Toch wel lekker warm. Totdat ze wakker werden en bewogen...dan ging ze er toch weer liever vandoor.

Ik vond het grandioos om te zien. Voor haar doen toch een geweldige stap. Het bleek tevens het begin van een ommekeer te zijn. Zolang de kleintjes zich maar rustig hielden, niet op haar af stormden, niet in haar staart of poten beten of haar als klimrek gebruikten, bleef ze in de buurt. Ze waste ze zelfs!!

Ze kreeg daarbij een mooie voorbeeld van haar overgrootmoeder Mirre. Die heeft het zorgen voor kittens er volledig ingebakken zitten. Ook bij dit nest heeft ze vanaf de bevalling meegeholpen. Enor kon het dus van haar een beetje afkijken.

Langzamerhand werd er iets in haar wakker, iets zorgzaams dat zich (eindelijk) op de kittens richtte. Stapje voor stapje zag ik haar zelfvertrouwen op dat gebied toenemen. Prachtig om te zien. En ze leerde snel hoor. Voor ik het wist zag ik dat de kittens haar uitdaagden tot spel en ze daar op in ging. Daarna zag ik haar ook de kittens uitdagen, die zich dat uiteraard geen 2x lieten zeggen. Het was echt een genot om naar te kijken.

Na deze ontwikkelingen zie ik de toekomst zonnig in. Nu haar tante-instincten wakker zijn geworden, heb ik er alle vertrouwen in dat, als het eenmaal zover is, ze haar moederinsticten ook weet te vinden. Er zullen bovendien voldoende helpende pootjes (en handen) aanwezig zijn.

Bevriende catteries

Alchymists

Brookside

Emibell

Niraja

Zebdaj

Member of
Nederlandse Burmezen Club


Member of
Ocicat Club
Holland