Din, 23 Apr 2024

  

Member of
Mundikat


Member of

AVONTUREN > FAMILIE PERIKELEN

Mirre heeft een voorspoedige zwangerschap gehad en werd dikker dan ik haar ooit gezien had. Op 5 augustus beviel ze enkele dagen te vroeg van negen kittens. Slechts vier hebben het overleefd: één lilac knulletje, een lilac-tortie deerne en nog twee lilac meiskes.
Ze heeft zowel bij de bevalling als bij de verzorging weer uitmuntende hulp gekregen van haar grote dochter Phèdre, maar dat ging niet zonder slag of stoot.

Phèdre was erbij toen haar moeder beviel en was zeer zorgzaam voor zowel moeder als kleintjes. Zo zeer zelfs, dat Mirre soms niet eens bij haar eigen kroost kon. Dus de eerste nacht heb ik Mirre met haar kinderen mee naar boven genomen en de rest beneden gelaten. De volgende morgen moest Phèdre niets meer van de kleintjes weten. Ze blies zelfs naar ze. En haar moeder rook ook al zo vreemd. Ze had blijkbaar last van een totale black-out, compleet vergeten wat er de vorige dag had plaats gevonden. Maar het sleet en na een paar dagen moederde ze weer vrolijk mee, al was het heel duidelijk dat Mirre de moeder was en zij “slechts” de hulp.

Mirre's vervelende gewoonte om de kittens bij mij in bed te brengen, kwam ook dit keer weer boven. Elke nacht kwam ze haar kinderen boven bij me brengen. Soms om de paar uur. Soms om de paar minuten. En met alle tussenpauzen er tussen in. Niet goed voor de kittens en niet goed voor m'n nachtrust. Phèdre heeft dat een poosje aangezien en besloot toen om mijn mening te delen. De kinderen hoorden beneden in de kist en nergens anders. Dus de volgende keer dat er een kitten boven werd gebracht, wachtte ze tot haar moeder het los liet. Om het vervolgens op te pakken en terug naar beneden te brengen. De eerste keren (ik was net wakker, dus nog niet helemaal helder) had ik nauwelijks door wat er gebeurde. Ook voor Mirre ging het wat te vlug.

Toen ik eenmaal doorhad wat Phèdre deed (en ze legde het kitten echt keurig terug in de kist!), probeerde ik Mirre af te leiden als ze het kitten los had gelaten. Als haar dochter het stilletjes weg kon halen en naar beneden kon brengen, was dat uiteraard wel zo gemakkelijk. Maar als Mirre door had wat Phèdre deed, ging ze er razend snel en protesterend achteraan. Meestal kon ik haar dan binnen enkele momenten terug boven verwachten mét het kitten. Dat schoot natuurlijk niet op. Gelukkig leerde Mirre op een gegeven moment om de situatie te accepteren. De kittens werden niet meer versleept en ik mocht gewoon doorslapen. Héérlijk!!



Al die tijd hield Charo zich afzijdig. Ze is wat terughoudend, een echte “kat-uit-de-boom-kijker. Dus ze had even nodig om de situatie te beoordelen en te accepteren. Geen probleem. Toen de kittens twee weken oud waren, begon Charo voor het eerst heel voorzichtig een beetje nieuwsgierig naar die kleine kruimels te worden. Vooral hun staartjes vond ze erg interessant. Ik vond het heerlijk om haar zo nieuwsgierig te zien worden. Dit nest zou haar voor kunnen bereiden op haar eigen eerste nestje, wat voor volgend voorjaar in de planning staat. Als ze dan al enige ervaring op heeft gedaan, is dat wel zo handig.

In diezelfde periode werd ze ook voor het eerst krols. Eerst heel rustig en bedaard. Maar op de derde dag liet ze zich al goed horen en brulde ze het uit. Dag en nacht mocht de hele wereld genieten van haar queeste: ze zocht een kerel en wel meteen. Ze had het veel te druk om zich met de kittens te bemoeien. Al die gierende hormonen waren al vermoeiend genoeg. Gelukkig (voor de rest van de wereld in elk geval) bedaarde de hormonen en het gebrul na een weekje en keerde de relatieve rust terug in huis.



Zodra de kittens zelfstandig uit de kist begonnen te komen, raakte Charo wat meer betrokken bij het kleine grut. Hoewel ze het nog eng vond als ze dicht tegen haar aan kropen, durfde ze ze al wel heel dichtbij te laten komen. En neusje-neusje durfde ze ook al. Langzaam aan ontstond er heel voorzichtig wat toenadering en nieuwsgierigheid naar elkaar.

Twee weken na de eerste keer was Charo weer volop krols. Tijd voor de kittens had ze niet. Ze had het verschrikkelijk druk met 3 van de katers hier in huis en zij met haar. Een kleine week later werden de hormonen weer rustiger en kon ze zich weer op andere dingen concentreren.



Samen met oma begon ze toezicht te houden. Maar voor hetzelfde geld vond ik haar terug in het kittenverblijf.



Al dan niet liggend in een mandje met de kittens of samen met oom Bryn toekijkend naar alle fratsen.

Want terwijl de kittens groeiden, ouder werden en dingen leerden, groeide hun verblijf met hun mee. In eerste instantie was dat 1 vierkante meter, dat werden er 2 en vervolgens 4 en uiteindelijk 7 vierkante meter. Daarna hebben ze de hele woonkamer tot hun beschikking. Dan moet er toch wel iemand een oogje in het zeil houden. Stel je voor dat er iets gebeurt! Om moeder Mirre een pootje bij te staan, deelden de andere familieleden in de zorg en hadden bij toerbeurt oppasdienst. Soms alleen, soms samen. Het was mooi om te zien dat Charo daar volop aan mee deed.

Heel intens voor de kittens zorgen, heeft Charo tot op heden niet gedaan. Dat was uiteraard ook niet nodig, met zoveel mee-zorgende familieleden om haar heen. Wel heeft ze ze gewassen en warm gehouden. Daarnaast heeft ze ook hun eten wel eens weg gesnaaid of met hun speelgoed gespeeld. Ze heeft zich in elk geval met de kittens bezig gehouden en wist daarbij zichzelf te blijven en dat vond ik erg belangrijk voor haar.

Bevriende catteries

Alchymists

Brookside

Emibell

Niraja

Zebdaj

Member of
Nederlandse Burmezen Club


Member of
Ocicat Club
Holland